به نقل از Nature Astronomy،مسکونی‌سازی مریخ به عنوان سیاره‌ای پشتیبان برای زمین، برای دهه‌ها موضوع داستان‌های علمی‌-تخیلی و علوم پرطرفدار بوده است. ناسا نیز هم‌اکنون در حال برنامه‌ریزی برای فرستادن کاوشگران انسانی، طی ۲۰ سال آینده، به سیاره‌ سرخ است.

اما این برای انسان تا چه حد امکان‌پذیر است که بتواند در مریخ کاوش کرده و یا به آن مهاجرت نماید؟ مریخ با متوسط دمای روزانه‌ی منفی ۶۷ درجه‌ی فارنهایت، از اقلیمی نامساعد برخوردار است، که برای انسان بیش از حد سرد محسوب می‌شود. از سوی دیگر، فشار اتمسفر در این سیاره کم‌تر از یک درصد فشار سطح زمین است. انسان برای آن که بتواند روی سطح آن زندگی کند، نیازمند لباس‌های فضایی و سکونت‌گاه‌های با فشار بالا خواهد بود.

طرفداران «زمینی‌سازی» مریخ برای قابل سکونت ساختن آن، آزاد کردن گازهای گلخانه‌ای، مانند کربن دی‌اکسید(CO2)، را در سطح این سیاره پیشنهاد می‌کنند، تا گرما را به دام انداخته، اقلیم را گرم ساخته و در نهایت، فشار اتمسفری را افزایش دهد. امکان دستیابی به چنین هدفی با فناوری کنونی، موضوع مطالعه‌ جدیدی بوده که با حمایت مالی ناسا به انجام رسیده است.

این پژوهش با همکاری کریستوفر ادواردز(Christopher Edwards)، سیاره‌شناس در دانشگاه آریزونای شمالی، ایده‌ مشهور زمینی‌سازی را با بررسی نیازمندی‌های لازم برای رهاسازی کربن دی‌اکسید از چندین منبع مختلف، رد می‌کند. این مقاله، فهرستی از منابع موجود CO2 برای زمینی‌سازی مریخ ارائه کرده است.

مهم‌ترین منابع احتمالی برای رهاسازی کربن دی‌اکسید بر سطح مریخ عبارتند از: ۱. قله‌های یخی در دو قطب مریخ، که رهاسازی CO2 از آنها مستلزم تبخیر در مقیاسی وسیع خواهد بود. ۲. کربن دی‌اکسید متصل به سطح غبار در خاک مریخ، که برای رهاسازی آن باید تلاشی بزرگ در جهت افزایش حرارت سطح مریخ صورت بگیرد. و در نهایت، ۳. کربن قفل شده درون رسوبات معدنی، که نیازمند استخراج روباز گسترده خواهد بود.

مطابق با یکی از بیانیه‌های ناسا، نتایج فوق از داده‌هایی حاصل شده که طی ۲۰ سال گذشته به کمک فضاپیماهای کاوشگر از سطح مریخ جمع‌آوری شده بوده است.

ادواردز توضیح می‌دهد: «این داده‌ها اطلاعات جدید و قابل توجهی را درباره‌ تاریخچه‌ مواد فرار، مانندCO2  و H2O، بر روی سیاره، فراوانی مواد فرار قفل شده در بخش رویی و زیرین سطح سیاره، و نشت گاز از اتمسفر مریخ به فضا، فراهم می‌کند.»

این مقاله در نهایت نتیجه گرفته که زمینی‌سازی مریخ با استفاده از فناوری کنونی، امکان‌پذیر نیست. زمینی‌سازی مریخ عبارت است از قابل سکونت ساختن سیاره برای کاوش و سکونت انسان بدون نیاز به لباس و سکونت‌گاه فضایی. چنین هدفی حتی اگر امکانپذیر هم باشد، رهاسازی تمام این گازها همچنان برای گرم کردن این سیاره کافی نخواهد بود.

بروس یاکوسکی(Bruce Jakosky)، از آزمایشگاه فیزیک فضا و اتمسفر(LASP) در دانشگاه کلرادو و نویسنده‌ اصلی این مقاله، می‌گوید: «نتایج ما نشان می‌دهد مقدار کافی از کربن دی‌اکسید بر روی مریخ وجود ندارد که بتوان از طریق رهاسازی آن به اتمسفر، اثر گلخانه‌ای چشمگیری به وجود آورد. به علاوه، اکثر کربن دی‌اکسیدی که آنجا وجود دارد، قابل دسترسی نیست و نمی‌تواند به راحتی جابجا گردد. در نتیجه، زمینی‌سازی مریخ با استفاده از فناوری امروزی امکان‌پذیر نیست.»

ادواردز خاطرنشان می کند: «ما این پژوهش را برای تزریق واقعیت به مباحثه در مورد زمینی‌سازی مریخ، انجام دادیم.»